Raf Janssen, wethouder voor PvdA/GroenLinks in het college van de gemeente Peel en Maas, komt wekelijks veel mensen en omstandigheden tegen. Per week pikt hij er een uit om er, terugblikkend, even bij stil te staan.

Afgelopen zaterdag werd ik door mijn kleinzoon uitgenodigd om te komen kijken naar een sportdag bij zijn voetbalclub. Dat heb ik gedaan en ik ben onder de indruk van hetgeen ik daar beleefd heb: een aantal voetbalterreinen vol kinderen en jongeren die partijtjes met elkaar voetbalden en allerlei behendigheidsopdrachten uitvoerden. En een groot aantal begeleiders die alles in goede banen leidden. Het was een prachtige dag. Er heerste een gezellige betrokken sfeer. Er waren veel ouders. Kortom, een super geslaagde activiteit, waarvoor ik de organiserende voetbalvereniging een pluim wil geven.

Zo’n activiteit zal waarschijnlijk bij iedere vereniging plaatsvinden. Het is een prachtige gelegenheid om de vereniging op de kaart te zetten en ouders en kinderen nauwer te binden aan de vereniging. Maar in die jaarlijkse activiteit en misschien nog wel meer in de wekelijkse normale activiteiten van de vereniging zit een grote meerwaarde voor de samenleving als geheel. Binnenkort wordt een aantal taken in het sociaal domein overgedragen van het Rijk naar de gemeente. Een van de voornaamste taken is de jeugdzorg. De overdracht heeft zin als we er in slagen om de zorg goed op orde te maken en te houden, maar nog meer als het ons lukt om kinderen en jongeren uit de zorg te houden en dan doel ik met name op de zwaardere vormen van jeugdzorg. Dat kan alleen als heel de samenleving van Peel en Maas daar de schouders onder zet. En dat gebeurt al in grote mate. Veel meer dan menigeen beseft. Dat moeten we ook als gemeente in het vizier krijgen en het vele goede dat nu al gebeurt ondersteunen en versterken.

Een Afrikaans spreekwoord luidt: er is een heel dorp nodig om een kind op te voeden. Een waar spreekwoord en een opdracht en uitdaging aan ons allen. Veel medeburgers pakken die uitdaging al op. Onbewust vaak. Gewoon door actief te zijn in de vereniging, waar ook veel kinderen lid van zijn. Door het wekelijkse trainen, door het begeleiden van de competitie, door het organiseren van zo’n jaarlijkse spellendag. In de literatuur wordt veel gesproken over de pedagogische civil society. Daarmee wordt bedoeld dat het niet de gemeente is, die kan zorg dragen voor een goede jeugdzorg, maar dat de zorg voor de jeugd een constante bemoeienis en inzet vraagt van heel de samenleving. De begeleiders, die afgelopen zaterdag op het voetbalveld druk in de weer waren om alles naar behoren te laten verlopen, zullen niet meteen de jeugdzorg in de gemeente Peel en Maas in hun hoofd hebben gehad. Maar ze leveren wel een wezenlijke bijdrage aan een werkzame pedagogische civil society. Alle lof daarvoor!

Raf Janssen