Het college had veel woorden en een lange schorsing nodig om de vaagheid over de rol van de gemeente bij de opvang van vluchtelingen overeind te houden. En de meerderheid van de raad had zorgen over het draagvlak dat door eigen toedoen steeds verder afbrokkelt.

Op initiatief van PvdA/GroenLinks vond in de raad een discussie plaats over de opvang van vluchtelingen. Iedereen heeft de beelden uit Ter Apel gezien: kinderen die buiten de nacht door moeten brengen. De rechtbank heeft bepaald dat de noodopvang voor vluchtelingen moet voldoen aan de internationale normen. De verantwoordelijke staatssecretaris van Asiel en Migratie, de VVD’er Van der Burg, heeft begin oktober een brief aan alle gemeenten gestuurd met een dringende oproep om extra opvangplekken te bieden voor alleenstaande minderjarige asielzoekers. Hij vraagt de gemeenteraadsleden om per gemeente 1 woning hiervoor beschikbaar te stellen.

PvdA/GroenLinks en D’66 vroegen de overige fracties en het college gehoor te geven aan deze oproep van de staatssecretaris. Het college bleef uiterst vaag; het sprak uitvoerig over de flexibele opvang van alle doelgroepen, maar weigerde nadrukkelijk te verklaren dat deze opvang ook – en gezien de urgentie liefst met voorrang – voor vluchtelingenkinderen bedoeld was. De wethouder die spontaan had laten weten de oproep om 1 woning beschikbaar te stellen te steunen, werd berispt voor deze duidelijkheid. De VVD was bezorgd voor het draagvlak onder de bevolking en deed opnieuw zijn uiterste best om dat draagvlak zelf te ondermijnen.

Het CDA keek weg en heeft ook op dit punt nog steeds niet zijn christelijke uitgangspunten hervonden. De lokalen spraken schande over de situatie in Ter Apel, maar slechts 4 van hun 10 raadsleden durfden het college op te roepen een eigen bijdrage te leveren aan het opheffen van die schrijnende situatie. Kortom, het was een slechte beurt voor het sociale gezicht van Peel en Maas.

Annigje Primowees, Frits Berben, Raf Janssen,
Raadsleden PvdA/GroenLinks Peel en Maas