
Iedereen heeft wel een van de hartverscheurende foto’s gezien: een huilende vader met een kindje
op zijn arm, het kleine jongetje op het strand, de honderden die bepakt en bezakt op de spoorrails
sjokken in zuidelijk Europa. Niemand laat die foto’s onberoerd.
Vanmorgen trof me een andere foto: een politieman, die een spelletje speelde met een klein
meisje.
Zo kan het dus ook. Een glimlach, een uitgestoken hand. Vriendelijkheid, menselijkheid,
solidariteit. Solidair zijn met mensen die het minder getroffen hebben dan wij hier in Peel en Maas.
Als je iedereen apart in onze gemeente zou vragen, moeten we dit meisje helpen, dan zal
waarschijnlijk niemand ‘nee’ zeggen. En terecht. Peel en Maas is een sociale gemeente. Wij
proberen voor elkaar te zorgen, in de wijken, in de families, in verenigingen. Wij proberen de
mensen die het moeilijk hebben in onze gemeente een duwtje in de rug te geven: iedereen telt
mee. Waarom zou dat niet gelden voor mensen buiten onze gemeente, buiten onze grenzen?
In Peel en Maas hebben we ruimte; het is zelfs onze slagzin: Beleef de Ruimte! Net als onze
kernwaarde: ‘Diversiteit’ , zijn dat geen loze kreten. Voor ons in Peel en Maas geldt
medemenselijkheid, ook voor diegenen die hier niet geboren zijn.
Daarom, juist nu zovelen op de vlucht zijn voor geweld en uitzichtloosheid, moeten we samen de
helpende hand uitsteken en ons steentje bijdragen om deze mensen een voorlopig onderdak te
bieden en ze te helpen een weg te vinden in onze samenleving.
Een paar maanden geleden hoorde ik tijdens een muziekfestijn in Maasbree, honderden mensen
uit volle borst meezingen met het het lied van Thé Lau: iedereen is van de wereld en de wereld is
van iedereen. Dat was ontroerend. En zo is het maar net: uiteindelijk zijn we allemaal ‘gewone’
mensen en soms heeft de een hulp nodig en soms de ander. Laten we dat doen: die helpende
hand uitsteken.
We zijn het aan onszelf verplicht.
Annigje Primowees
Fractievoorzitter PvdA/GroenLinks
Geef een reactie